این اولین بار بود که یک بدافزار رایانه ای از طریق اینترنت به طور گسترده پخش می شد و از همین رو رسانه های خبری به طور گسترده این موضوع را مورد توجه قرار دادند.

هدف موریس از نگارش کدهای این کرم آسیب زدن به رایانه های متصل به اینترنت که در آن زمان از ۸۸ هزار رایانه فراتر نمی رفتند، نبود. او قصد داشت از این طریق ابعاد و میزان گستردگی اینترنت را اندازه گیری کند. اما نقص در نگارش کدهای برنامه موریس آن را در عمل به یک نرم افزار مخرب مبدل کرد. برنامه یادشده به گونه ای کدنویسی شده بود که حتی در صورت پاسخ مثبت به نصب آن بر روی یک رایانه باز هم خود را بر روی سیستم کپی می کرد و این کپی کردن های مکرر باعث می شد تا رایانه ها دچار اختلال شده و از کار بیفتند.

این بدافزار به سرعت حدود ۱۰ درصد از رایانه های متصل به اینترنت را آلوده کرد و دامنه فعالیت تخریبی آن به آزمایش های پروازی ناسا نیز کشیده شد. کرم موریس سرورهای اینترنت که به سیستم عامل های سان و یونیکس VAX/BSD مجهز بودند را کند کرده و سپس از کار انداخت.

در نهایت بعد از گذشت یک روز و با همکاری یکی از دوستان موریس وصله ای نرم افزاری برای مقابله با این کرم عرضه و مشکل حل شد. ولی پلیس به علت مشکلات ایجادشده برای نهادهای مختلف

دولتی و خصوصی موریس را به عنوان اولین مجرم اینترنتی دستگیر کرد. وی از دانشگاه هم اخراج و مجبور به پرداخت ۱۰ هزار دلار جریمه شد. بعد از این حادثه سازمان هایی برای مقابله با حوادث امنیتی در امریکا و دیگر نقاط جهان شکل گرفت.

گردآوری و انتشار : آنتی ویروس دکتر وب